Το φαινόμενο Καμαρά και η άλλη όψη

Το φετινό ταξίδι του Παναιτωλικού στη Super League θα αφήσει ευχάριστες αναμνήσεις. Άλλωστε ποτέ ξανά ο Παναιτωλικός δεν είχε μία τόσο άνετη παρουσία στη μεγάλη Κατηγορία. Ακόμα και κάποιοι άλλοι παράμετροι, που δεν είναι τίτλοι τιμής για μία ομάδα, θα ξεχαστούν – για πολλούς ήδη είναι σα να μην υπάρχουν – καθώς το συναίσθημα όποτε χρειάζεται εθελοτυφλεί.

Στις κορυφαίες αναμνήσεις της σεζόν, δεν μπορεί παρά να βρίσκεται ο Ανρί Καμαρά. Ο ποδοσφαιριστής που ήταν μεγάλο όνομα πολύ πριν ερθει στον Παναιτωλικό και στην μέχρι τώρα ιστορία του Συλλόγου είναι ό,τι ανώτερο (από περγαμηνές) θα μπορούσε να επιδείξει. Εξάλλου και στον Παναιτωλικό έχει πετύχει γκολ και έχει κάνει ενέργειες που δεν ξεχνιούνται.

Η άλλη όψη του νομίσματος γίνεται ορατή αν ορθολογικά εξετάσουμε πως ένας ποδοσφαιριστής, σε ηλικία που οι περισσότεροι έχουν αποσυρθεί, μπορεί να παρουσιάζει αυτή την απόδοση στο χορτάρι. Η διαπίστωση δεν είναι ευχάριστη, χωρίς όμως και να μειώνει την αξία και το μέγεθος του Καμαρά. Απλούστατα το επίπεδο του Ελληνικού ποδοσφαίρου έχει πέσει τόσο πολύ, που διευκολύνει τους ελάχιστους πραγματικά μεγάλους ποδοσφαιριστές, ακόμα κι αν βρίσκονται στη δύση της καριέρας τους.

Η διαπίστωση αυτή μπορεί να φαίνεται υπερβολική, μπορεί να δημιουργεί ρωγμές στην εικόνα του Ανρί, αλλά είναι η πραγματικότητα. Αποδείξεις; Πολλές! Κατ’ αρχήν ο ίδιος ο Καμαρά, που δύο χρόνια μικρότερος δεν είχε την ίδια παρουσία στον Παναιτωλικό της Super League (2011 -12), τότε που φυσιολογικότατα ήταν σε καλύτερη κατάσταση. Ακόμα κι αν υποθέσουμε πως για κείνη τη σεζόν έφταιγε το κακό κλίμα της ομάδας, πηγαίνοντας ένα χρόνο πίσω, στον Ατρόμητο, θα θυμηθούμε πως τον αποδέσμευσαν διότι ήθελαν κάτι καλύτερο: αυτό παρότι δεν στόχευαν το ίδιο ψηλά με σήμερα.

Μπορούμε να πάμε και πιο πέρα από τον Καμαρά, σε παίκτες που ξέρουμε καλά, για να κάνουμε την ίδια διαπίστωση. Κούσας, Σφακιανάκης, Τζούνιορ, που πριν δύο – τρία χρόνια, ή θεωρούνταν «λίγοι» για την Κατηγορία αυτή, είτε ετοιμάζονταν να κρεμάσουν τα παπούτσια. Οι αποδείξεις περί της χαμένης ποιότητας της Super League πληθαίνουν αν ανατρέξουμε σε ποδοσφαιροστές ή προπονητές της Κατηγορίας, οι οποίοι πριν 3 χρόνια μόνο σαν Τζόκερ μπορούσαν να την σκεφτούν επαγγελματικά.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι ο Καμαρά δεν είναι τόσο μεγάλος παίκτης; Όχι βέβαια. Μήπως ότι δεν είναι σημαντικό επίτευγμα η άνετη παραμονη του Παναιτωλικού; Ούτε αυτό θέλω να πω, καθότι δεν μπορούμε να ζητάμε από τη δική μας ομάδα να έλθει από άλλο πλανήτη, ή άλλη χώρα. Απλά πρόκειται για μια πραγματικότητα που ανοίγει ευκαιρίες για τους μερακλήδες του ποδοσφαίρου, ευκαιρίες τις οποίες πριν λίγα χρόνια δεν μπορούσαν να σκεφτούν. Για τους πιο λάτρεις του αθλήματος, μπορεί να γίνει έναυσμα ώστε να απαιτήσουν με τον τρόπο τους (πανελλαδικά) ένα καλύτερο αύριο στο ποδόσφαιρο.

sportait.gr